1

การเมือง-การเมืองท้องถิ่น

โดยปกติกฎหมายบัญญัติไว้ชัดเจนว่า ห้ามไม่ให้ครอบครองยุทธภัณฑ์เว้นแต่จะได้รับอนุญาต ( มาตรา 15 ตามความ ใน พรบ. ควบคุมยุทธภัณฑ์ พ.ศ 2530 )

ดังนั้นโดยทั่วไปแล้ว การมี ไว้ในครอบครอง โดยทั่วไปย่อมเป็นความผิด

แต่คำว่า #มี ตามความหมายของพระราชบัญญัติควบคุมยุทธภัณฑ์ พ.ศ 2530 มาตรา 4 ให้คำนิยามว่า

"มี" หมายถึง การมีกรรมสิทธิ์ หรือมีไว้ครอบครองซึ่งยุทธภัณฑ์ (มาตรา 4)

ในการครอบครอง ตาม ความหมายนี้ย่อมหมายถึงการมีกรรมสิทธิ์ #หรือเจตนาจะครอบครองไว้เพื่อตน เท่านั้น จึงจะเป็นความผิดตามกฎหมาย

หากไม่ได้มีเจตนาครอบครองสิ่งผิดกฎหมายไว้เพื่อตนย่อมไม่เป็นความผิดเพราะถือว่าขาดองค์ประกอบภายใน (ขาดเจตนา ตาม ป .อ.มาตรา 59 )

ซึ่งเคยมีคำพิพากษาศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การครอบครองสิ่งผิดกฎหมาย ไว้ #โดยมิได้มีเจตนาจะครอบครองเพื่อตน แต่ ครอบครองไปชั่วคราวหรือเจตนาจะนำไปส่งมอบให้กับทางราชการ

ไม่มีความผิดฐานครอบครองสิ่งผิดกฎหมาย ตามคำพิพากษาศาลฎีกาดังต่อไปนี้

คำพิพากษาฎีกาที่ 293/2537 (เรื่องของเสี่ยปอ….เก็บปืนมาคืน)

จำเลยเป็นพนักงานขับรถของมูลนิธิปอเต็กตึ้งได้ขับรถยนต์ไปที่เกิดเหตุรถชนกัน มีผู้นำถุงบรรจุอาวุธปืนมามอบให้แจ้งว่าเป็นของผู้ได้รับบาดเจ็บจำเลยได้ติดตามหาเจ้าของ #เพื่อมอบอาวุธปืนคืนเมื่อไม่พบก็ตั้งใจจะมอบให้แก่เจ้าพนักงานตำรวจ แต่ถูกเจ้าพนักงานตำรวจจับเสียก่อน ดังนี้จำเลยไม่มีความผิดฐานมีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต และพกพาไปในทางสาธารณะ