พล.ต.ท.พิสิฐ ตันประเสริฐ ผบช.ภ.7 เปิดเผยว่า ตามที่ปรากฎข่าวสารผ่านสื่อโทรทัศน์รายการ “โหนกระแส” เมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2568 นำเสนอข่าวกรณี อู่มหาภัย ผู้เสียหายร้องเอารถไปทำสี สุดท้ายถูกเชิดรถหนี จากการตรวจสอบพบอู่ดังกล่าว ตั้งอยู่ที่ ม.12 ซ.เพชรเกษม 91 ต.อ้อมน้อย อ.กระทุ่มแบน จ.สมุทรสาคร โดยลงข้อมูลผ่าน Facebook ว่าอู่รับทำสี เคาะ ปะผุ งานประกันชั้น 1 และ 2+ ซึ่งมีผู้เสียหายตกเป็นเหยื่อจำนวนมาก โดยจากการโฆษณาผ่านเพจดังกล่าว ทำให้ผู้เสียหายเข้าใจว่าอู่สามารถซ่อมได้ในราคาถูกและคุณภาพดี แต่เมื่อนำรถเข้าไปซ่อมที่อู่ดังกล่าวปรากฎว่า นอกจากอู่รถไม่ทำการซ่อมแซมให้ตามที่กล่าวอ้างไว้แล้ว เมื่อทางกลุ่มผู้เสียหายได้ติดตามทวงถาม กลับไม่พบรถของตนจอดอยู่ในอู่ดังกล่าว จึงได้เข้ามาแจ้งความดำเนินคดี

ทั้งนี้จากการสืบสวนและตรวจสอบข้อมูลพบว่า อู่ทำสีแห่งนี้ มีนายนพดล หรือบิ๊ก สิทธิพงษ์ มีชื่อเป็นเจ้าของอู่  โดยร่วมกับนายสนธยา หรือ เหลา และจากการสืบสวนยังทราบว่า Facebook ว่าอู่สีนั้น มีนายสนธยา หรือเหลาฯ เป็นผู้ใช้งาน ในการประชาสัมพันธ์และถามตอบหาลูกค้ามาใช้บริการที่อู่ โดยมีการรับโอนเงินค่าซ่อมรถผ่านบัญชีพร้อมเพย์ 0986494 XXX ชื่อ นางสาวฐษา (ขอสงวนนามสกุล) ซึ่งมีความสัมพันธ์เป็นภรรยาของตัวนายสนธยาฯ  

ต่อมาเมื่อเวลา 14.00น.ในวันที่ 5 ธันวาคม 2568 เจ้าหน้าที่ตำรวจชุดสืบสวน สภ.กระทุ่มแบน ได้ทำการติดตามพร้อมกับนำตัวนพดล หรือบิ๊กฯ มาทำการซักถามในเหตุดังกล่าว เบื้องต้น นายนพดลฯ ให้การยอมรับว่า ตนเป็นคนทำสีรถให้กับอู่ดังกล่าวจริง โดยมี นายสนธยา หรือเหลา  เป็นนายทุนเปิดอู่ดังกล่าวให้ โดยก่อนหน้านั้นตัวนายนพดลฯ เคยทำงานเป็นลูกน้องขับรถเคลมประกันภัยให้กับนายสนธยาฯ ซึ่งทำอาชีพรับเคลมรถอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว  

กระทั่งต่อมาก็ได้มาเปิดอู่ดังกล่าว พร้อมกับมีการติดต่อรับลูกค้า และเมื่อมีลูกค้านำรถเข้ามาซ่อม ในครั้งแรกนั้นนายสนธยาฯ เป็นผู้นำรถของลูกค้าออกไปจำนำ โดยที่ นายนพดลฯ ให้การว่า ตนไม่ทราบเรื่องดังกล่าว จนกระทั่งต่อมาถึงได้ทราบเรื่อง จึงได้บอกให้ติดตามรถดังกล่าวกลับมาคืนลูกค้า แต่ต่อมานายสนธยาฯ ได้ชวนนายนพดลฯ ขับรถไปเป็นเพื่อน ซึ่งเมื่อไปถึงพบว่าเป็นการนำรถไปจำนำ และนายสนธยาฯ ได้แบ่งเงินส่วนแบ่งให้ หลังจากนั้นจึงได้ร่วมกันทำเรื่อยมา ในการนำรถลูกค้าไปจำนำ ซึ่งจะใช้วิธีการคือ เมื่อมีรถคันใหม่มาที่อู่ก็เอารถคันใหม่ไปจำนำแล้วไถ่รถคันเก่าคืนมา จนกระทั่งพวกตนหมุนเวียนจำนวนเงินดังกล่าวไม่ทัน จึงทำให้รถจำนวนมากค้างอยู่ที่ผู้รับจำนำนำ จนเกิดเป็นเหตุดังกล่าว ส่วนรายได้จากการจำนำนั้นตอนแรกๆ ตนได้เพียงแค่ 500 บาทต่อเที่ยวขับ แต่ระยะหลังมีปัญหากัน จึงตกลงแบ่งกันคนละครึ่งของเงินที่จำนำรถได้ โดยรถของผู้เสียหายนั้นได้นำไปจำนำไว้กับสถานที่รับจำนำรถแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี ซึ่งในส่วนของตัวเองได้ทำมาแล้วจำนวน 16 คัน